Kobiety i historia. Od niewidzialności do sprawczości

Kluczowym dla publikacji Kobiety i historia. Od niewidzialności do sprawczości jest założenie, że kobiety stanowią grupę, której tożsamość i miejsce w historii były w dużym stopniu determinowane przez płeć kulturową, dlatego też najważniejszych podstaw metodologicznych (wyznaczających horyzont badawczy wszystkich prezentowanych w tomie tekstów) dostarczyły Autorom koncepcje wypracowane na gruncie feministycznej historiografii – jednego z najbardziej inspirujących nurtów we współczesnej humanistyce, wskazującego na potrzebę osadzenia kobiet w roli podmiotów historycznych, aktywnych aktantów dziejowości, a zatem na konieczność zerwania z tradycją marginalizacji doświadczenia kobiet, usuwania ich z obszaru badań historiografii jako nieznaczących na mapie dziejów. Inspiracji teoretycznej dostarczyły tutaj przede wszystkim prace pionierki tego ruchu, amerykańskiej badaczki Joan Wallach Scott, a zwłaszcza postulowana przez nią koncepcja „przepisywania historii” (rewriting history), będąca dotychczas jedną z najbardziej radykalnych form dyskursu historiograficznego.

Zebrane w tomie artykuły odwołują się do bardzo zróżnicowanego rozumienia historycznego wymiaru losu kobiet. Nie zabrakło wśród nich studiów herstorycznych rekonstruujących zapomniane, wyparte kulturowo losy wybitnych kobiet, a także tekstów, którym patronuje ujęcie bliższe współczesnym nurtom Alltagsgeschichte, a zatem historyczności sytuującej się nie na poziomie pierwszoplanowych, dramatycznych zdarzeń, ale w planie rodzinnym, lokalnym, wspólnotowym, w odniesieniu do konkretnych przestrzeni miejskich lub przeciwnie – rozległych i egzotycznych planów natury.