Całe miasto dysze oburzeniem...

Skandal należy do jednych z najpopularniejszych wątków pojawiających się w literaturze różnych epok oraz różnych krajów. Wprowadzany do utworów budzi i podtrzymuje zainteresowanie czytelników. Stanowi również doskonały chwyt marketingowy, z czego zdawali sobie sprawę już dziewiętnastowieczni pisarze, reklamujący swoje utwory w prasie właśnie przez zapowiedź skandalicznych scen lub wydarzeń, dotąd nieznanych lokalnej lub nawet krajowej literaturze.

Autorzy książki Całe miasto dysze oburzeniem. Skandal w literaturze XIX i XX wieku przedstawiają w kolejnych rozdziałach, jak ewoluowało rozumienie skandalu na przestrzeni dwóch wieków w związku z zachodzącymi przemianami norm obyczajowych oraz moralnych. Pokazują również, jak zmieniało się postrzeganie wybranych kwestii, uznawanych niegdyś za skandaliczne lub szokujące, w jaki sposób przesuwały się granice przyzwoitości oraz codzienności i jak wykorzystywano skandal w twórczości literackiej i scenicznej. Próbują również odpowiedzieć na pytanie, czym był i czym jest skandal, a także czy można mówić o skandalu we współczesnym świecie, w którym oczekiwanie skandalu stało się swego rodzaju oczywistością, a odbiorcę coraz trudniej jest zaszokować.

Książka zawiera rozdziały poświęcone między innymi różnym ujęciom skandalu w twórczości takich artystów, jak Stanisław Rzewuski, Natalia Krzyżanowska, Zofia Niedźwiedzka, Zofia Nałkowska, Tadeusz Różewicz. Nie brak również rozdziału dotyczącego literatury regionalnej, kaszubskiej (o Remusie). Książa nie poprzestaje jednak tylko na skandalu wywoływanym na rodzimym, polskim terenie. Próbuje odpowiedzieć na pytanie, co szokowało i szokuje przedstawicieli innych kultur, stąd teksty dotyczące Skandynawii (o Christianie Krohgu i Auguście Strindbergu), Francji (Pierre Decourcell, Eugeniusz Sue), Wielkiej Brytanii (George Egerton), a nawet Japonii. Różnorodność tematów, epok, kultur stanowi na pewno wartość publikacji, w której każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie.