Jestem - więc czytam

To następny po Jestem – więc piszę tom poświęcony kluczowym kompetencjom edukacyjnym. Autorzy książki (pracownicy naukowi różnych uczelni, doktoranci, studenci) przyglądają się czytaniu jako kształconej przez szkołę podstawowej umiejętności, jako obowiązkowi lekturowemu i jako potrzebie egzystencjalnej. W rezultacie problematyka publikacji koncentruje się wokół następujących pytań-zagadnień, połączonych perspektywą edukacji polonistycznej:

1. Jaki jest związek między istnieniem a czytaniem? Jeśli jest konieczny, to dlaczego? Jaką rolę odgrywa bezinteresowna radość czytania i jak łączy się z lekturowymi szkolnymi obowiązkami i strategiami pracy interpretacyjnej na lekcjach polskiego? Co zabija, a co rozbudza czytelnicze pasje: kultura współczesna, instytucjonalne pragmatyzmy szkoły, powszechna zgoda na to, co szybkie i powierzchowne, a może lekceważenie podstaw nauki czytania?

2. Ile czytelniczej wolności ma nauczyciel i uczeń we współczesnej edukacji polonistycznej? Jak przestrzeń tej wolności łączy się z rozbudzaniem bądź gaszeniem czytelniczej pasji uczniów? Jak ta sytuacja wygląda w zderzeniu z doświadczeniami innych krajów? Komu i dlaczego potrzebny jest kanon lektur, a kto i z jakich powodów z niego rezygnuje? 

3. Jakie są relacje między książką tradycyjną a jej internetowym potomstwem? Co z tych związków wynika dla współczesnego pokolenia czytelników, zwłaszcza uczniów? Jakie możliwości czytelnicze odsłania współczesna technologia, a jakie pułapki zastawia? Czy rzeczywiście jesteśmy skazani na powszechną zgodę na nieczytanie?