Christianitas Antiqua vol. VII. Grzech i dyscyplina w kościele antycznym

Siódmy tom Christianitas Antiqua jest poświęcony zagadnieniu grzechu i dyscypliny kościelnej. Wspólnota chrześcijańska od początku borykała się z problemem grzechu we własnych szeregach, o czym wspominał apostoł Paweł: napisałem wam, abyście nie przestawali z tym, który bratem się nazywając, w rzeczywistości byłby wszetecznikiem, chciwcem, bałwochwalcą, oszczercą, pijakiem lub zdziercą. Z kims takim razem nie siadajcie do stołu. Po co mi sądzić tych, którzy są na zewnątrz? Czy i wy swoich nie sądzicie? Tych zaś, którzy są na zewnątrz, Bóg osądzi. Usuńcie przewrotnego spośród was (1 Kor 5, 11-13 przekł. W. G.).

O grzechu, stanowiącym zagrożenie dla egzystencji Kościoła, pisał Jan Chryzostom w dziele ᾿Εκλογαὶ ἀπὸ διαφόρων λóγων: Nie traktuj grzechu jako coś nieistotnego, lecz bądź zawstydzony tym, że nie bolejesz nad popełnioną niegodziwością; przecież grzech dlatego prowadzi na zatracenie, gdyż nieczułą staje się grzesząca dusza („O grzechu i spowiedzi”, w tłmaczeniu Jana Iluka).

Problem grzechu we wspólnocie eklezjalnej wydaje się więc zagadnieniem istot-nym. Apostoł Paweł przypominał wspólnocie korynckiej, że posiada odpowied-nie instrumenty dyscyplinarne, mogące ograniczyć wpływ grzechu na Kościół. Podobnie pisał Jan Chryzostom.